Αναστάσιμα μεζεδάκια

Αναστάσιμα, μια και έχουμε Πάσχα -άλλες χρονιές τα έχω πει Πασχαλινά ή Λαμπριάτικα και θα ήταν δύσκολο να βρεθεί άλλος τίτλος για το σημερινό πολυσυλλεκτικό μας άρθρο, αν και στα χρόνια της πανδημίας είχα νεολογίσει με τα  «κορονοπασχαλινά».

Ξεκινάμε λοιπόν, με έναν τίτλο που σχολιάστηκε ειρωνικά σε γλωσσολογούσες ομάδες του Φέισμπουκ και θεωρήθηκε αποτυχημένος εξαιτίας της αμφισημίας του -«υπάρχουν και διπλωματούχοι μαθητές;» ή «γιατί είναι αδίκημα να μεταφέρεις μαθητές που δεν έχουν δίπλωμα;»

Δεν είδα καμιά εναλλακτική πρόταση όμως που να αποφεύγει την υποτιθέμενη αμφισημία.

(Αναρωτιέμαι, αν ο τίτλος ήταν: «Συνελήφθη οδηγός σχολικού χωρίς δίπλωμα», θα αναρωτιόμασταν αν υπάρχουν και διπλωματούχα σχολικά λεωφορεία; )

* Φίλος στέλνει λινκ σε άρθρο του tvxs που αφορά τις διεργασίες στην ισπανική Αριστερά και επισημαίνει τα εξής αποσπάσματα:

Πρόκειται για μια φεμινίστρια ηγέτη, που συνδυάζει πολύ καλά την αποφασιστικότητα και την τρυφερότητα. Ως υπουργός είχε απίστευτες επιτυχίες. Είναι σπουδαία διαπραγματεύτρια: ισχυρή θέληση, αντοχή, ανθεκτικότητα, ανοχή και υπομονή.  (…) Κανείς και καμία στην Ισπανία δεν είναι τόσο «πρωθυπουργίσιμη»  όσο εκείνη

Ο φίλος διαφωνεί με το επίκοινο «ηγέτη», και συμφωνώ μαζί του, ιδίως όταν βρίσκεται πλάι στο «φεμινίστρια» -μόνο που δεν ξέρω αν θα πούμε «ηγέτιδα», όπως προτείνει εκείνος, ή «ηγέτρια» που προτιμώ εγώ. Επίσης, επισημαίνει ότι το σωστό είναι «πρωθυπουργήσιμη».

Βέβαια, αναρωτιέμαι το «κανείς και καμία» [ακριβής μετάφραση από το ισπανικό, υποθέτω] πώς θα έπρεπε να αντιστοιχιστεί -«πρωθυπουργήσιμοι» ίσως.

Και αμέσως μετά, διαβάζουμε ότι «Πρόκειται για μια κοπερνίκειο στροφή».

Αυτό δεν το πολυλέμε στα ελληνικά, αν και η Βικιπαίδεια το έχει.

* Μια είδηση από το αστυνομικό δελτίο τώρα.

Στη Θεσσαλονίκη, λέει, σημειώθηκε «άγριος ομαδικός ξυλοδαρμός λεωφορείου».

Δεν διευκρινίζεται αν το έδειραν άλλα λεωφορεία ή πούλμαν.

Στην αρχή σκέφτηκα ότι λείπει η λέξη «εντός» αλλά τελικά άλλη λέξη λείπει, «οδηγού» -τον καημένο τον οδηγό έδειραν, όχι το λεωφορείο.

* Διαβάζω ένα ενδιαφέρον άρθρο για την έχθρα που υπάρχει στη Γερμανία ανάμεσα στις ομάδες Σάλκε και Χέρτα, που έχει αρκετές άγνωστες λεπτομέρειες για το γερμανικό ποδόσφαιρο στη δεκαετία του ’60, όταν «Υπάρχουν σοβαροί περιορισμοί στους συλλόγους, ενός είδους salary cup το οποίο όμως είναι εξαιρετικά αυστηρό και ουσιαστικά εμποδίζει το ποδόσφαιρο να γίνει πραγματικά επαγγελματικό».

Μάλλον «ένα είδος» θα έλεγα εγώ. Αλλά, το κυριότερο: δεν είναι salary cup, κύπελλο, αλλά salary cap, άνω όριο, τάπα.

Οι κουλάκοι του Χ. Χωμενίδη και άλλα μεζεδάκια πριν από τον τελικό

…και πριν από τον μικρό τελικό, βέβαια, αφού ο αγώνας για την τρίτη θέση στο Μουντιάλ θα παιχτεί απόψε το βράδυ, αλλά ο μικρός τελικός σπάνια προκαλούσε μεγάλο ενδιαφέρον, ιδίως φέτος που και οι δυο ομάδες που θα αναμετρηθούν είχαν στόχους για ψηλότερα. Κακά τα ψέματα, όλα τα μάτια είναι στραμμένα στον μεγάλο τελικό της Κυριακής.

Το ιστολόγιο έχει μάτια και βλέπει. Αναγνωρίζει ότι η Γερμανία έπαιξε πολύ καλό ποδόσφαιρο όχι μόνο στον ιστορικό ημιτελικό όπου διέσυρε τη Βραζιλία, αλλά και σε άλλα παιχνίδια (όχι σε όλα, ίσως), ότι έχει εξαιρετική ομοιογένεια, ότι έχει απομακρυνθεί από το στερεοτυπικό «γερμανικό» στιλ. Ακόμα, ότι δίνει ένα καλοδεχούμενο μήνυμα ενσωμάτωσης καθώς η γερμανική εντεκάδα (και 23άδα) έχει παίχτες από Τυνησία, Γκάνα, Πολωνία, Τουρκία, Αλβανία -και κάποιους θα ξεχνάω. Κι ακόμα, ότι από τότε που άρχισε να φτιάχνεται αυτή η ομάδα, δηλαδή μετά το φιάσκο του 2004, δεν έχει πάρει ούτε παγκόσμιο ούτε ευρωπαϊκό τίτλο, κάτι που είναι κάπως άδικο.

Έτσι είναι, αλλά το ιστολόγιο δεν θέλει να πάρει η Γερμανία το παγκόσμιο. Περίπου τις ίδιες σκέψεις τις είχα γράψει και πριν από τέσσερα χρόνια, διότι ομαδάρα είχε η Γερμανία και τότε, και τότε η ευχή μου είχε εισακουστεί. Για τούτη τη φορά είμαι λιγότερο σίγουρος, αλλά αύριο είμαι με την Αργεντινή.

* Επειδή όμως εδώ λεξιλογούμε, έχω μια ερώτηση για το πολύγλωσσο κοινό του ιστολογίου. Ξέρει κανείς από πού βγήκε ο όρος «μικρός τελικός»; Είναι ελληνική πατέντα ή δάνειο από άλλη γλώσσα -και από ποια; Στα αγγλικά, ο επίσημος όρος είναι ο (ελαφρώς ξενέρωτος) third-place playoff, ενώ στη μοναδική από τις μεγάλες γλώσσες όπου υπάρχει στον όρο λέξη αντίστοιχη του τελικού είναι στα ιταλικά, που τον λένε finale per il terzo posto, «τελικός για την τρίτη θέση» κατά λέξη. Βρίσκω πολύ εύστοχο τον «μικρό τελικό», παρεμπιπτόντως.

* Μια και πιάσαμε το Μουντιάλ, να πω ότι βρήκα ενδιαφέρον ένα άρθρο του Παντελή Μπουκάλα για τα κλισέ των αθλητικογράφων με τον εύγλωττο τίτλο «Όχι άλλα πάντσερ«.

* Και βέβαια, ο καθένας θα έχει μαζέψει μαργαριτάρια ή απλώς πομπώδεις πομφόλυγες από τις μεταδόσεις των αγώνων του Μουντιάλ. Από τον ημιτελικό της εφτάρας, πρόσεξα το «εμετρήθη, εζυγίσθη και ευρέθη ελλιποβαρής», που είπε ο Σπυρόπουλος για τον Όσκαρ -συνήθως λέμε «ευρέθη ελλιπής», αλλά ίσως βρείτε επιτρεπτή την παραλλαγή.

* Αφήνοντας τα μουντιαλικά, περνάμε στο μεζεδάκι από το οποίο δανείστηκα το πρώτο σκέλος του τίτλου -αν και κακώς λέω για μεζεδάκι, αφού πρόκειται για πλήρες γεύμα τριών πιάτων. Εννοώ ένα άρθρο στην Lifo, στο οποίο ο συγγραφέας Χ. Χωμενίδης, έχοντας προφανώς προσέξει ότι ο Γιάννης Σμαραγδής εξαργύρωσε πολύ επωφελώς τη μαντινάδα που έγραψε υπέρ πρωθυπουργού, επιδίδεται σε επιμελές ξεσκόνισμα του Αντώνη Σαμαρά. Κατανοητό είναι αυτό, άλλωστε τόσοι φορείς παραμένουν χωρίς στελέχωση, αλλά όχι και να ξαναγράψουμε την ιστορία! Γράφει ο πρωθυπουργικός υμνωδός για τον Αντ. Σαμαρά:

Κυριακάτικα μεζεδάκια

Τα μεζεδάκια συνήθως τα βάζουμε Σάββατο, τούτη τη βδομάδα, όπως εξήγησα χτες, σερβίρονται με μία μέρα καθυστέρηση, γιατί είχα πολλά τρεχάματα -με αποτέλεσμα το συνηθισμένο φιλολογικό θέμα της Κυριακής να πάρει αναβολή για την επόμενη βδομάδα. Οπότε, τα ετεροχρονισμένα μεζεδάκια μας είναι κυριακάτικα.

Θα ακούσατε ίσως την είδηση για τον θάνατο του Αριέλ Σαρόν, που βέβαια βρισκόταν σε κώμα εδώ και πολλά χρόνια. Τις τελευταίες μέρες, δημοσιεύονταν ειδήσεις για την επιδείνωση της υγείας του. Το κωμικοτραγικό είναι ότι, σε ένα από τα άρθρα αυτά, και μάλιστα σε σοβαρόν ιστότοπο, δημοσιεύτηκε επίσης μια φωτογραφία του κατάκοιτου Σαρόν, που όμως… δεν ήταν φωτογραφία του αληθινού Σαρόν αλλά ενός γλυπτού από πολυουρεθάνη, σε φυσικό μέγεθος, το οποίο μάλιστα, όπως έχω διαβάσει, είχε προκαλέσει σχόλια στο Ισραήλ -και τώρα προκάλεσε γκάφες στην Ελλάδα!

Γκάφα έκανε και το ελληνικό τμήμα της Google, στη μετάφραση της λεζάντας του προχτεσινού Ντουντλ, που ήταν αφιερωμένο στη Σιμόν ντε Μποβουάρ, για να τιμήσει τα 106α γενέθλιά της. Όπως βλέπετε στην οθονιά που πήρα, ο άνθρωπος που ανέλαβε να μεταφράσει το αγγλικό κείμενο, φόρεσε μουστάκια στην πασίγνωστη φεμινίστρια συγγραφέα. Επίτηδες απέφυγα να γράψω «ο μεταφραστής», διότι κατά πάσα πιθανότητα οι υπεύθυνοι του ελληνικού Γκουγκλ δεν έκριναν σκόπιμο να αναθέσουν τόσο εύκολη δουλειά σε μεταφραστή, αφού όλο και κάποιος από τους άλλους θα έχει πάρει Λόουερ -και καλά να πάθουν.

Ωστόσο, και αυτή η γκάφα του Γκουγκλ όπως και η προηγούμενη του Κέρδους ωχριούν μπροστά στην κοτσάνα επικών διαστάσεων που διέπραξε μια (οΘντκ) κορυφαία δημοσιογράφος, παρουσιάστρια ενός (οΘντκ) κορυφαίου δελτίου ειδήσεων, δείχνοντας πόσο μικρή σχέση έχει με την πραγματικότητα.

Η μνημειώδης γκάφα έγινε από την Όλγα Τρέμη, την περασμένη Τρίτη, στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων του Μέγκα που ήταν αφιερωμένο στην απόδραση (αν είναι αυτός ο σωστός όρος) του Χριστόδουλου Ξηρού. Όπως βλέπετε στο βιντεάκι, η Τρέμη και ο Πρετεντέρης έσκιζαν τα ρούχα τους για την ευκολία με την οποία χορηγούνταν άδειες, και την ίδια στιγμή προβαλλόταν ένα αρκετά γνωστό βίντεο κλιπ της Ελένης Λεγάκη, γυρισμένο στη δεκαετία του 1990 σε ικαριώτικο πανηγύρι, στο οποίο ο Ξηρός συνόδευε την τραγουδίστρια παίζοντας μπαγλαμά. Λέει η ευφυής κυρία Τρέμη: «Αυτό που βλέπουμε τώρα Γιάννη είναι το μπαγλαμαδάκι που παίζει μέσα στην τρελή χαρά (sic) ο Ξηρός, γιατί του είχε δοθεί άδεια να πάει και στη γενέτειρά του και να μετάσχει στο τοπικό πανηγύρι», χωρίς να πάρει χαμπάρι ότι ο Ξηρός εμφανίζεται ξαφνικά είκοσι χρόνια νεότερος, και χωρίς να θυμηθεί το βιντεάκι, που είχε προβληθεί εκατοντάδες φορές το καλοκαίρι του 2002, όταν έγινε η σύλληψη του Ξηρού. Βέβαια, την πήρε και στο λαιμό του το τμήμα χάλκευσης του Μέγκα, που έβαλε τίτλο «Χόρευε και έπινε στην Ικαρία το καλοκαίρι ο Χριστόδουλος» και τον εικονογράφησε με υλικό αρχείου (στο οποίο ο Ξηρός ούτε να χορεύει εμφανίζεται, ούτε να πίνει). Τόση ανεπάρκεια όμως;

Αγιοπνευματικά μεζεδάκια

Παρόλο που πολύς κόσμος θα βρίσκεται είτε στις παραλίες είτε εκτός δικτύου για το τριήμερο, τα μεζεδάκια πρέπει να σερβιριστούν γιατί αλλιώς θα μπαγιατέψουν. Σήμερα η πιατέλα έχει μάλλον πολλά, και μερικά από αυτά θα μπορούσαν ίσως να δώσουν αφορμή και για κυρίως πιάτο, δηλαδή για άρθρο ειδικά αφιερωμένο, αλλά τέλος πάντων, ας βγει χορταστικό το άρθρο, γιατί τη Δευτέρα μπορεί και να μη γράψω. Να σημειωθεί πάντως ότι δεν σχολιάζω καθόλου την πολιτική επικαιρότητα των δύο τελευταίων ημερών, διότι, απλώς, η πιατέλα είχε ήδη γεμίσει.

Το πρώτο μεζεδάκι το προσθέτω επί του πιεστηρίου, που λέμε. Δείτε την εικόνα αριστερά. είναι σκαναρισμένη σελίδα από το καινούργιο εβδομαδιαίο περιοδικό PRESSing, που κυκλοφόρησε προχτές το πρώτο τεύχος του (δεν υπάρχει ονλάιν, ούτε έχει ακόμα ανοίξει ο ιστότοπός τους). Βλέπετε τη φωτογραφία του κ. Σαράντου Καργάκου, για τον οποίο έχουμε γράψει στο ιστολόγιο με αφορμή την εξωφρενική προσπάθειά του να βγάλει οπαδό φασιστικού κόμματος τον Κ. Καβάφη. Βλέπουμε λοιπόν τον κ. Σαράντο Καργάκο να απαντά στον Θ.Π. της Χρυσής Αυγής. Ο τίτλος όμως του άρθρου ίσως κάτι να θυμίζει στους ταχτικούς επισκέπτες του ιστολογίου, έτσι δεν είναι; Πριν από καμιά εικοσαριά μέρες είχαμε κι εμείς άρθρο με τον ίδιο τίτλο -πολύ απίθανη δεν είναι η σύμπτωση;

Φυσικά, δεν πρόκειται για σύμπτωση. Ο συντάκτης του περιοδικού PRESSing, θέλοντας να ετοιμάσει αφιέρωμα στη Χρυσή Αυγή, βρήκε κάπου στο Διαδίκτυο το άρθρο μου, είτε στο ιστολόγιό μας είτε σε κάποιαν αναδημοσίευση και θέλησε να το συμπεριλάβει στο αφιέρωμα του περιοδικού του. Και «φυσικά» ούτε που του πέρασε από το μυαλό να ζητήσει την άδεια του φουκαρά που έγραψε το άρθρο, λες και ό,τι βγαίνει στο Διαδίκτυο γίνεται αυτομάτως κοινό κτήμα! Με τη δεοντολογία να του τρέχει από τα μπατζάκια, δεν είναι παράξενο που μπέρδεψε τον Νίκο Σαραντάκο με τον Σαράντο Καργάκο και που πρόσθεσε φωτογραφία του Καργάκου (και αναφορά του ιστοτόπου του στη δεύτερη σελίδα). Κι έτσι το περιοδικό κάλυψε δυο σελίδες του (μάλιστα κάποιες «ωραίες φράσεις» του άρθρου αναδημοσιεύονται με μεγάλα γράμματα σε άλλα σημεία του αφιερώματος), ενώ ο Καργάκος βρέθηκε να υπογράφει ένα άρθρο που δεν το έχει δει -και που πιθανώς δεν το εγκρίνει!

Τηλεφώνησα στον κ. Μάκη Δεληπέτρο που είναι διευθυντής σύνταξης του περιοδικού -φυσικά μου ζήτησε συγνώμη, και περιμένω να επανορθώσει στο επόμενο τεύχος. Από μια άποψη, δεν με πείραξε και πολύ, μάλλον χάρηκα που διαβάστηκε το άρθρο και από κάποιους που δεν θα επισκέπτονταν το ιστολόγιό μας, μια και το περιοδικό δεν φαίνεται ν΄ απευθύνεται στο ίδιο κοινό. Με εξόργισε όμως η άποψη πως οτιδήποτε δημοσιεύεται σε ιστολόγια θεωρείται από κάποιους ως υλικό ελεύθερο πνευματικών δικαιωμάτων. Θέλω να πω, θα με ενοχλούσε η αναδημοσίευση ακόμα κι αν αναφερόταν το όνομά μου κι έμπαινε η φωτογραφία μου, διότι δεν μου ζήτησαν την άδεια και διότι δημιουργείται η εντύπωση πως το άρθρο γράφεται από συνεργάτη του περιοδικού.

Η ψιλή της Υόρκης, η δήθεν φασιστική στροφή του Καβάφη και η τσαπατσουλιά του Σ. Καργάκου

Πριν από δυο χρόνια περίπου, είχα γράψει ένα άρθρο στο οποίο ανασκεύαζα την δήθεν ανακάλυψη του φιλόλογου Σ. Καργάκου ότι ο μεγάλος ποιητής Κ. Καβάφης ήταν, τάχα, οπαδός του φασισμού και είχε υπογράψει υμνητική επιστολή προς τον αρχηγό των ελλήνων φασιστών. Το άρθρο εκείνο είχε γραφτεί εν θερμώ, χωρίς να έχω δει το βιβλίο που έγραψε ο Καργάκος για τον Καβάφη, και χωρίς να έχω διερευνήσει όσο θα ήθελα το θέμα, ωστόσο σε γενικές γραμμές όσα λέει ισχύουν απόλυτα. Στο μεταξύ, μπόρεσα να δω το βιβλίο του Καργάκου και διερεύνησα περισσότερο την προϊστορία του ζητήματος, αλλά δεν έβρισκα αφορμή να ξαναπιάσω το θέμα. Ήλπιζα μάλιστα ότι ο κ. Καργάκος θα είχε αντιληφθεί το λάθος του και θα είχε μετανιώσει, οπότε δεν ήθελα να ανακινήσω το θέμα.

Όμως, πριν από μερικές μέρες, στην εκπομπή του… Λεωνίδα Γεωργιάδη (ναι, του αδελφού του Άδωνη) στο… ΤηλεΆστυ ο κ. Καργάκος επανέλαβε τις ανυπόστατες ανακαλύψεις του για τον φασισμό του Καβάφη, και το θέμα συζητήθηκε ξανά στο Διαδίκτυο (π.χ. στο phorum.gr, όπως με ενημέρωσε ένας φίλος που μου έστειλε ηλεμήνυμα) οπότε βρίσκω την ευκαιρία να παρουσιάσω ξανά την υπόθεση, με ορισμένα νέα στοιχεία. Το άρθρο είναι μεγάλο και οι παλιοί αναγνώστες θα το έχουν ξαναδιαβάσει (αν και γράφω από την αρχή, δεν κοπυπαστώνω το παλιό άρθρο παρά μόνο ενμέρει). Τέλος πάντων, στο τέλος, για να τους αποζημιώσω, έχω εντελώς καινούργιο υλικό. Βέβαια, έτσι το άρθρο μακραίνει πολύ, οπότε σας προειδοποιώ ότι ακολουθεί σεντόνι τρίδιπλο.

Καταρχάς, τα περιστατικά. Καθώς ξεφύλλιζε το σώμα της εφημ. Σκριπ για να βρει στοιχεία για τον μεγάλο σεισμό της Κορίνθου, το 1928, ο Σ. Καργάκος έπεσε τυχαία πάνω σε ένα ψήφισμα Ελλήνων της Αλεξανδρείας υπέρ του φασισμού, στο οποίο περιλαμβανόταν και το όνομα του Καβάφη. Εντυπωσιασμένος από αυτή την ανακάλυψη, λέει, άρχισε να μελετά τον Καβάφη κάτω από μιαν άλλη οπτική. Ο Καργάκος διατυπώνει διάφορες υποθέσεις για να δικαιολογήσει την (ανύπαρκτη, όπως θα δούμε) προσχώρηση του Καβάφη στον φασισμό: ότι επηρεάστηκε από τον Μαρινέτι, ότι το έκανε για να μη δυσαρεστήσει κάποιους φίλους του, ότι το έκανε από πικρία για την απόρριψη από τους δημοτικιστές. Αλλά τον αφήνω να τα πει ο ίδιος.

Κάτω τα χέρια από τον Καβάφη, κορόιδα!

 

Προσθήκη: Νεότερο άρθρο για το ίδιο θέμα, με περισσότερα στοιχεία, υπάρχει εδώ.

Σε ένα ελληνοκεντρικό ιστολόγιο έσκασε η είδηση σαν βόμβα: ο Καβάφης, λέει, είχε υπογράψει το 1928 επιστολή υπέρ της «Ένωσης Ελλήνων Φασιστών», μαζί με άλλους επιφανείς Αλεξανδρινούς. Και, το χειρότερο, το άρθρο συνοδευόταν από ακαταμάχητα τεκμήρια: σκαναρισμένη τη σελίδα από την αθηναϊκή εφημερίδα Σκριπ, όπου φαρδιά-πλατιά εμφανίζεται, ανάμεσα στα άλλα το όνομα του Καβάφη κάτω από το εξής κωμικοτραγικό κείμενο:

Εκδηλώσεις υπέρ του φασισμού
Τηλεγραφήματα και επιστολαι προς τον κ. Υψηλάντη
Εξ Αλεξανδρείας
Προς τον Αρχηγόν της Ενώσεως των Ελλήνων Φασιστών απεστάλη εξ Αλεξανδρείας η κατωτέρω επιστολή:
Έντιμε και ένδοξε Αρχηγέ,

Πλήρεις ευφροσύνης και αγαλλιάσεως διά την υφ᾿ ημών ανάληψιν της αρχηγίας του Φασιστικού αγώνος διαδηλούμεν την απεριόριστον αφοσίωσίν μας εις τα Ιδεώδη του Φασισμού και απεκδεχόμεθα παρ᾿ υμών την πραγμάτωσιν ιερών σκοπών, αναστήλωσιν γοήτρου Ελληνικού ονόματος, αποκατάστασιν ιερών και αιωνίων θεσμών, εκρίζωσιν ψυχοφθόρων και εθνοφθόρων τάσεων μαλλιαρισμού, κομμουνισμού, δημοκρατισμού.
Παρακαλούμεν όπως μας δεχθήτε υπό την αμίαντον σημαίαν σας.

Η φασιστική ομάς
Σωκ. Λαγουδάκης, Βασ. Αθανασόπουλος, Κ. Καβάφης, Γ. Πετρίδης, Σ. Γιαννακάκης, Ν. Καρδάρης, Μ. Ανταίος, Γιάγκος Περίδης.
(Έπονται και άλλαι υπογραφαί)