Και πάλι για τη δήλωση Κίσινγκερ

Πριν από τέσσερις μήνες είχα δημοσιέψει εδώ ένα άρθρο για την υποτιθέμενη δήλωση Κίσινγκερ, ξέρετε, αυτήν που αρχίζει με το «ο ελληνικός λαός είναι δυσκολοκυβέρνητος…», την οποία χρησιμοποιούν διάφοροι ελληναράδες για ν’ αποδείξουν ότι πρέπει να επαναφέρουμε το πολυτονικό, να διδάσκονται τα αρχαία από το δημοτικό, να μην γίνονται καταλήψεις πανεπιστημίων κτλ. (ό,τι θέλει ο καθένας). Στο άρθρο εκείνο, που εξέταζε την πορεία του μύθου από τότε που ήρθε στην επιφάνεια η δήθεν δήλωση από τη Λιάνα Κανέλλη και το περιοδικό Νέμεσις το 1997, είχα αφήσει ένα υπόλοιπο, υποσχόμενος να αφηγηθώ σε επόμενη ευκαιρία, «τις απαρχές του κειμένου της δήθεν δήλωσης Κίσινγκερ». Ήρθε τώρα ο πλήρωμα του χρόνου για να εξοφλήσω αυτό το χρέος.

Ο Τρωικός πόλεμος από μιαν άλλη σκοπιά

Στο προηγούμενο ποστ για το Παλιό μας το τεφτέρι έγινε αναφορά σε ένα ασεβές ποίημα του Εύβουλου για τον Τρωικό Πόλεμο. Σκέφτηκα λοιπόν να το αναβαθμίσω σε ποστ για να πω και δυο λόγια ακόμα. Καταρχάς, πρόκειται για άρθρο που είχε δημοσιευτεί πριν από καμιά δεκαριά χρόνια στο σατιρικό, κουλτουριάρικο και φωταδιστικό περιοδικό Φιστίκι που έβγαζε (και βγάζει) ο πατέρας μου ο Δημήτρης Σαραντάκος στην Αίγινα (μότο: το αράπικο είναι μεγαλύτερο αλλά το αιγενήτικο είναι νοστιμότερο).

Συγγραφέας είναι ο Μ.Μ. -δεν θα τον αποκαλύψω, μόνο θα πω ότι είναι ο ίδιος που σε επόμενα τεύχη του Φιστικιού επιδιδόταν στην αλιεία μαργαριταριών από τους λόγους των τοπικών αρχόντων της αυτοδιοίκησης, με το ψευδώνυμο Ζούργκα (που παραπέμπει στην όπερα του Ντελίμπ).

Ο Μ.Μ. στο άρθρο του κάνει κι έναν υπαινιγμό για την «άσεμνη» παραλλαγή της Ιλιάδας (Εχάθηκα Αγαμέμνονα, μου κλέψαν το Λενάκι…). Λινκ για την παραλλαγή δεν βάζω, διότι όσες βρήκα στο Διαδίκτυο είχαν φοβερά μετρικά λάθη. Ωστόσο, να επισημάνω ότι καθώς ο Μ.Μ. πήγαινε (εξατάξιο) γυμνάσιο στη δεκαετία του ’60 έχουμε ένα τέρμινους-πώς-το-κβεν για την παρωδία.

Ωστόσο, η μετάφραση του Εύβουλου είναι εξαιρετική, ενώ ενδιαφέρον έχει και το αρχαίο απόσπασμα καθαυτό. Οπότε σταματάω εδώ και σας αφήνω να τη χαρείτε -ή μάλλον, αν σας άνοιξε η όρεξη για σκαμπρόζικες μεταφράσεις, έχει κι ο Τιπούκειτος κάτι, εντελώς διαφορετικό αλλά πάντα γουστόζικο.