Βιβλία για το καλοκαίρι, για μιαν ακόμα χρονιά

Το ιστολόγιο αγαπά τις παραδόσεις και προσπαθεί να τις τηρεί. Και μία από τις παραδόσεις του ιστολογίου είναι και το σημερινό μας άρθρο, που ακολουθεί τη συνήθεια που είχαν (και ίσως έχουν ακόμα) τέτοιες μέρες τα περιοδικά και οι εφημερίδες, να προτείνουν “βιβλία για τις διακοπές”, όσο κι αν για πολύ κόσμο οι διακοπές φέτος (αλλά και τα προηγούμενα χρόνια της κρίσης) είναι άπιαστο όνειρο. Είχαν και κάποιες υποτιθέμενες προδιαγραφές τα “καλοκαιρινά” αυτά βιβλία, που υποτίθεται ότι θα τα διάβαζε κανείς στην ακρογιαλιά, ανάμεσα στις βουτιές: όχι πολύ βαριά θέματα, ας πούμε, αλλά να έχουν και πολλές σελίδες για να φτουρήσουν, αφού το καλοκαίρι διαβάζουμε περισσότερο κι άντε να βρεις βιβλιοπωλείο στην άγονη γραμμή.

Το ιστολόγιο αγαπάει τα βιβλία και του αρέσει να συζητάει για βιβλία, κι έχουμε ανεβάσει ήδη αρκετά άρθρα με προτάσεις βιβλίων για το καλοκαίρι, αρχίζοντας από το 2010, που σας είχα ζητήσει να προτείνετε βιβλία που να έχουν κάποια σχέση μεταξύ τους, χωρίς να ανήκουν απαραίτητα π.χ. σε τριλογία, ενώ το 2011 χαλάρωσα τους περιορισμούς και ζήτησα να προτείνετε οποιοδήποτε βιβλίο. Το 2012 είχα ζητήσει προτάσεις για καινούργια βιβλία, νέες εκδόσεις δηλαδή, επειδή είχα κάνει τη διαπίστωση, που μάλλον εξακολουθεί να ισχύει, ότι το βασικό πρόβλημα της βιβλιαγοράς είναι ότι η υπερπροσφορά καλών και φτηνών παλιότερων βιβλίων, από εφημερίδες ή σε προσφορές των εκδοτικών οίκων, αν και καταρχήν είναι κάτι πολύ καλό για το αδυνατισμένο βαλάντιο του βιβλιόφιλου, ωστόσο στραγγαλίζει την αγορά του καινούργιου βιβλίου. Το 2013 δεν έβαλα κανέναν περιορισμό και σας ζήτησα απλώς να προτείνετε βιβλία για το καλοκαίρι, χωρίς προσανατολισμό σε είδος (π.χ. αστυνομικά) ή σε ύφος (π.χ. ανάλαφρα). Το ίδιο έκανα και το 2014, όπως και το 2015 αλλά και το 2016. Το 2017 σας ζήτησα να δείξετε προτίμηση σε καινούργια βιβλία. Και πέρυσι φυσικά δημοσιεύσαμε αντίστοιχο βιβλιοφιλικό άρθρο.

Μάλιστα, αν προσέξετε, τα τελευταία χρόνια αυτά τα καλοκαιρινά βιβλιοφιλικά μας άρθρα δημοσιεύονται την ίδια μέρα, 10 Ιουλίου, ή τέλος πάντων εκεί κοντά. Επειδή όπως είπαμε τηρώ τις παραδόσεις, το ίδιο έκανα και φέτος, αν και εξαιτίας των εκλογών θα ήταν έτσι κι αλλιώς κάπως αταίριαστο να δημοσιευτεί το βιβλιοφιλικό μας άρθρο πριν από την Κυριακή. Πάντως, να θυμίσω ότι προτάσεις για βιβλία-δώρα δημοσιεύουμε και κοντά στα Χριστούγεννα -εδώ το τελευταίο άρθρο αυτής της κατηγορίας.

Και φέτος λοιπόν σας καλώ να προτείνετε βιβλία για τις μέρες του καλοκαιριού, όπου κι αν τις περάσουμε, στις παραλίες ή στην πόλη. Δεν θα βάλω κάποιον περιορισμό, προτείνετε ό,τι θέλετε, αν και θα είχε κάποιο νόημα να δώσουμε προτεραιότητα σε σχετικά καινούργιες εκδόσεις ή επανεκδόσεις.

Λένε πως ο παπάς πρώτα βλογάει τα γένια του, οπότε θέλω να αναφέρω δυο καινούργια δικά μου βιβλία. Τον Δεκέμβριο κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις του Εικοστού Πρώτου το βιβλίο μου «Η γλώσσα έχει κέφια«, στο οποίο έχω συγκεντρώσει όσα ευτράπελα συνάντησα στις περιδιαβάσεις μου στα μονοπάτια της γλώσσας, ενώ το Πάσχα από τις εκδόσεις του Ανοιχτού Πανεπιστημίου εκδόθηκε το βιβλίο μου «Μύθοι και πλάνες για την ελληνική γλώσσα» στο οποίο παρουσιάζω και επιχειρώ να ανασκευάσω τους πιο διαδεδομένους γλωσσικούς μύθους.

Ηταν τιμή για μένα που το βιβλίο μου αποτέλεσε μια από τις πρώτες πρώτες εκδόσεις του νεότευκτου εκδοτικού οίκου του ΕΑΠ. Από την ίδια φουρνιά ξεχωρίζει η συλλογή κειμένων του αείμνηστου Σπύρου Ασδραχά «Πρωτόγονη επανάσταση. Αρματολοί και κλέφτες (18ος-19ος αι.)«.

Δικό μου βέβαια βιβλίο είναι και το βιβλίο του πατέρα μου «Εφτά ευτυχισμένα καλοκαίρια» που κυκλοφόρησε λίγο πριν από τις γιορτές από τον εκδοτικό οίκο Αρχείο. Μεγάλα τμήματά του είχαμε παρουσιάσει στο ιστολόγιο, οπότε αν δεν το πήρατε στις γιορτές είναι ευκαιρία να το πάρετε τώρα!

Μια και ανέφερα τον φιλικό εκδοτικό οίκο Εκδόσεις του Εικοστού Πρώτου, από τις τελευταίες εκδόσεις του θα ξεχωρίσω ένα πολύ ιδιαίτερο, ίσως όχι εύκολο στην ανάγνωση, αλλά σαγηνευτικό βιβλίο, το μυθιστόρημα Anima του (γαλλόφωνου) Καναδολιβανέζου Ουαζντί Μουαουάντ. Στον κόσμο του Μουαουάντ μας εισάγει και ένα ιστολόγιο που έχει φτιαχτεί. Σημειώνω επίσης τη συλλογή άρθρων του ιστορικού Δημήτρη Κυρτάτα Nota Bene.

Από τα βιβλία που έχουμε παρουσιάσει στο ιστολόγιο μέσα στο 2019, θυμίζω το πρόσφατο άρθρο για τα τρία ιστορικά αφηγήματα του Ερίκ Βουγιάρ, τα άρθρα για τις ποιητικές συλλογές του Θάνου Γιαννούδη «Του ουρανού και της γης» και του Δημήτρη Κοσμόπουλου «Θέριστρον», καθώς και τη συλλογή διηγημάτων του Δημ. Κανελλόπουλου «Ο θάνατος του αστρίτη και άλλες ιστορίες» αλλά και του Γιάννη Παλαβού «Το παιδί«.

Άλλα βιβλία που διάβασα μέσα στη χρονιά και που αξίζουν μια μνεία: Το αφήγημα του Θανάση Σκρουμπέλου Τα μπλε καστόρινα παπούτσια, μια ιστορία με αφορμή την προβοκάτσια της βόμβας στον Γοργοπόταμο το 1964 (αν και είναι αρκετά παλιότερο βιβλίο, του 2008)· το μυθιστόρημα Μέση Αγγλία του Τζόναθαν Κόου, εξαιρετικά επίκαιρο λόγω Μπρέξιτ (είναι το πρώτο δικό του που διάβασα και μου άρεσε πολύ), τη συλλογή πεζογραφημάτων του Γιώργου Ιατρού Εγκαταλείπεις, Καρακασιάν; (την παρουσιασαμε και στο ιστολόγιο), τη συλλογή βιογραφικών δοκιμίων «πατριδογνωσίας» Αλλόκοτος ελληνισμός, του Νικήτα Σινιόσογλου (αν και προς το παρόν έχω διαβάσει μονάχα το κεφάλαιο που είναι αφιερωμένο στον δαιμόνιο πλαστογράφο Κων. Σιμωνίδη), το αφήγημα Το ουζερί του Ξενοφ. Μαυραγάνη, συμπαθέστατο ιδίως για κάποιον που βαστάει από τη Μυτιλήνη (περιγράφει το Πλωμάρι των πρώτων μεταπολεμικών χρόνων, ίσως βάλω κάποιο απόσπασμα στο ιστολόγιο). Πολύ συμπαθητική και η νουβέλα Η αφηγήτρια ταινιών, του Χιλιανού συγγραφέα Ερνάν Ριβέρα-Λετελιέ από τις εκδόσεις Αντίποδες.

Όμως ήδη είπα πολλά -σκοπός δεν είναι να εξαντλήσω εγώ τις προτάσεις αλλά να ακούσω τις δικές σας. Κι αν εγώ, επειδή ανέφερα καμιά δεκαπενταριά βιβλία, ήμουν τηλεγραφικός στις αναφορές μου, εσείς μπορείτε να γράψετε περισσότερα για τις προτάσεις σας.

Περιμένω λοιπόν στα σχόλια τις δικές σας προτάσεις, βιβλία για το φετινό καλοκαίρι!